Sayfalar

16 Ocak 2017 Pazartesi

21 yıl geçmiş aradan..


21 yılı nasıl serpiştirip, sığdıracağımı düşünüyorum bu satırlara. 

Sizden önceki hayatımda fena sayılmazdı hani, ama sizden sonra bi değişik, güzel yönde aktı hayat. Hayatım değişti, Yaşadığım ülke değişti.. bilmiyorum kim kime yön verdi?

Aslına bakarsanız ben anne olmayı istemiyordum o zamanlar. Çocukluğum ve ergenliğim yorgun geçmişti. Annesiz büyümüş çocuk olarak hem annesizliğin ne olduğunu iyi biliyor, hem çocuk yaşımda anne rolü üstlenmenin bıkkınlığı  beni bu düşünceye itiyordu. Kafama koymuştum. Anne olmayacaktım. Ve bu kötü dünyaya çocuk getirmeyecektim. Böyleydi düşüncelerim. Ama bu dünyaya gelmeyi siz kafanıza koymuşsunuz meğer. 

Yorgun geçen çocukluğuma inat geçiyordu zaman. Çalışıyor, yiyor, içiyor, soldan soldan aktivistleri destekliyor, yürüyorduk Alamanya sokaklarında. Bazen meşalelisi oluyordu. Dünyayı değiştireceğimizi sanıyorduk. İşte böyle cafcaflı bi dönemdi. 20li yaşlarımı çoktan aşmışken 30 a yaklaşırken diyelim, düşmüşsünüz karnıma. İki ay sonra doktorumdan öğrendiğimde uçmadım havalara. Aksine gözlerimden süzülen yaşlar dudaklarımda tuzlu bir tat bırakmıştı. Çıktım doktordan, hayat sanki durmuştu, benim dışımda vızır vızır devam eden hayatı izlerken ben neredeyim, hayat nerede diye düşündüm? Bu düşünme süreci bi kaç hafta devam etti. Babanıza bu durumu telefonda söylerken o havalara uçuyordu. Hemde ikiz öylemi, derken sesi daha başkalaşıyordu. Ben ise havalara uçmasına anlam veremiyordum. Ya o beni tanımamış, ya ben onu tanımamıştım. Babanızın benimkinden farklı bir geçmişi olduğundan beni anlayamıyor diye düşündüm. İki gün sonra gittiği yerden dönmüştü. Onun yüzünde güller açıyordu, benim yüzüm sirke satıyordu. Düsseldorf Altstadta bir yerde oturduğumuzda bende onun gibi bira sipariş ediyordum. Çünkü hamileliğimi kabul etmiyordum, nasıl olsa aldıracaktım. İşte o Düsseldorf gecelerinde, Ren nehrinin kıyısında ellerimizde biralarla beni ikna çalışmalarını hiç unutmuyorum.  Kendisinin yetmediği yerde o zamanlar hiç tanımadığım Türkiye'deki anne babasını, ve kardeşlerini telefonla bana yönlendiriyordu. Ve hepsi beni ikna etmek için ellerinden geleni yapıyordu. Ben kararımda zorlanıyordum artık. Oysa hepsi benim düşüncemi destekleseler ne güzel olurdu diye düşünüyordum. Hem eşimin ailesi hem benim ailem sizin dünyaya gelmeniz için ellerinden ne geliyorsa yapıyorlardı.  Hemde "ikiz" diyerek.. Bu süreç 1 ay sürdü. Bir ay sonra zaten üç aylık hamile olunca, aldırmak gibi yasal şeyler aradan kalkınca benimsedim sizi. Sigarayı hemen kestim. Artık bilinçli bir anne olmak istiyordum. Değil bira, çay ve kahve bile içmiyordum. Süt, ballı süt, yoğurt, sebze, meyve, demirli yiyecekler, vs. Doktorum ne diyorsa onu yapıyordum. Kabul edince bir şeyi ona göre yaşıyorsun. Sevdim sonra anne olma halimi. Hamileliğim güzel geçmişti. Aşermeyi hiç bilmedim. Mide bulantısı nedir bilmedim. Normal hayatıma hep devam ettim. Başka korkularım başlamıştı, iyi bir anne olabilecek miydim? Becerebilecek miydim? 

İşte böyle bir kış gecesiydi apar topar gittiğimizde hastaneye. Dedim ya, bu dünyaya gelmeyi kafaya koyduğunuz gibi hangi, hangi gün geleceğinizede yine siz karar verdiniz. Şubat sonu beklerken sizi, 15 Ocak'ta doktorları göreve çağırdınız. 

Sonra hazır mıyım, yapabilir miyim, becerebilir miyim diye korkularım kalmadı. Birlikte yaşayarak öğrendik işte. 
Oldu galiba. Mükemmel bir anne olamadım, ama iyi bir anne olmaya hep çalıştım. Evi pasta kokan bir annede olmadım. Daha çok muzur bir anne oldum. İlkokul, ortaokul ve liseye kadar  saat 6.30- 7.00 kahvaltılarımızda her sabah ürettiğim şakalara ben bile şaşıyorum. Artık bunlarda yok. Kendiniz yapıyorsunuz artık herşeyi.  Bir dönem daha bitmiş. 

Bern, 15. Ocak 2015
Bilmiyorum neyi iyi yaptım, neyi kötü. Dün akşam kucaklarken sizi, iyiki bu hayatta bizde varız diyebiliyor musunuz diye sordum ya, evet, seviyorum yaşamayı dediniz. Bu bana yetti. 
O zaman iyiki babanız bu mücadeleyi vermiş. Ve iyiki sizi doğurmuşum, ve iyiki varsınız be. Benimde bu hayattaki görevim buymuş herhalde. 



Bu konu ile ilk yazim
Bu konu ile 2014 yazim

8 yorum:

  1. İyi ki doğurmuşsunuz iyi ki sizde varsınız doğum günleri kutlu olsun.

    YanıtlaSil
  2. Doğum günleri kutlu olsun...
    Yaşamak direnmektir😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaşamak direnmektir! ✌🏽✌️️✌🏽️🍀 ne güzel dedin. Çok sağol.
      😊

      Sil
  3. Berfin'ciğim inanmıyorum yaaaa iyi ki, vazgeçmişsin o olumsuz düşüncelerinden, ne kadar sevindim vazgeçmiş olmana okurken, Deniz ve Taylan'ın doğum günü kutlu olsun, nice yıllara tüm ailece...sağlıkla, mutlulukla, sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bücürüğün hassas annesini buradan kucakladım🍀💜

      Sil
  4. İkizlere sağlıklı mutlu uzun ömürler dilerim. Sende bu güzel ömüre tanık ol. Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel ve içten dilekler tutarmış. Çok teşekkür ederim🍀💜

      Sil