Sayfalar

9 Ocak 2017 Pazartesi

Almanya anilarim...

en güzel an fotografim, hediye paketinden cikinca böyle kucakladi.. 
Ayyy pek hastayım yılbaşı aşamından beri. Bu nasıl hastalık bilmem ben, gidiyor, gittiği yeri pek sevmeyo mu bilmem, gerisin geri tekrar geliyor. Şart o'sun bıktım usandım. Gene aksırıp tıksırıp duruyon aşamdan beri. 

Çıkan hafta alamanyaya gidem dedile bizim uşakla. Eh gidem dedim. Bi hızlı gullanıyorla arabayı yüreğim ağzıma geldi. Dabakhaneye bok mu yetişderecesiniz, dedim. Ezeli böyle değildim ben, yaşlanı mıyom bilmem ben? Şöyle bi bakıyon aynada kendime, öyne durup durun sankı, yalan mı sığıyo (söylüyor) bu aynala bana? 

Neyse sağ Salim vardık gız gardaşıma. Gucağında bebesi açtı gapıyı. Gucakşaştık. Yidik, içtik, iki laf ettik yattık. Yattığım yeri mi yadırgadım bilmem zabaha gada döndüm. Sankı dersin gözlerime biri kürdan gomuş, gatiyyen bir araya gemeyo göz gapaklarım. Ben ki, başını goyacak bi tomruk bulsam uyurum, noodu bana böyle? Yaşlanıyon deme çok gızarım bak! Dirhem uyku yüzü görmeden sabahı ettim. Emme ö'ne yorgunlukta yok bedende. Çocuklarınan acık oynadık, gayvaltı yaptık, birez dolaştık derken abem gile gittim. Artık gocaman bir aile olduk. Herbirimiz bi yerde. Emme onlar birbirine yakın, bi uzakta olan ben. Gurbetlik pek zor. Abem gile gitmeden önce gardaşım Serdar'a uğradım. Evini hiç görmediydim. Birde ona yıllar önce benim kedi Zeytini verdiydim, hatırladın mı, işte ikisini görmeyi çok canım çekti. Wuppertale onun evine gittim. Evini elimle gomuş gibi buldum. Bildiğim yerler olunca tabi. Aşağıdan zile bastım, zzzt deye açıldı kapı. Çıktım yokarı. Asansör yok. Çık çık bitmiyor o merdivenle. Hankı gatta oturduğunu bilmediğimden habire çıkıyom merdiveni, nasıl olsa gapıda beni bekler deyerekten. Hakkaten öyle oldu. En tepede bilmeyom gaç gat çıktım, gapıda beni bekleyip duru. (Burayı normal yazmalıyım, o kapıdaki hali gözümün önünden gitmiyor, hani gözünüzü kapatırsınız ve güzel şeyler anımsarsınız ya, işte o anımsamaya girecek artık, ömrüm boyunca gözümü kapattığımda gözümün önünden gitmeyecek olan görüntülerden) 
Girdim içeri, sankı dersin hergün girdiğim ev, bir ırahatım sorma. Sonra o gapkara tüy yumağı çıktı bi yerlerden. Sadece gözleri görünüp duru. Zeytin.. sevdim, okşadım. Bilmiyorum beni tanıdı mı? Benim gibi oda yaşlanmış. Gapgara tüylerine akla düşmüş. Ve hatta ağırlaşmış, durulmuş. Oda çok çılgın bir kediydi, benim gençliğim gibi. Duygusal bir yazı olmasın diye güya Mudurnu şivesi ile eğlenceli yazmaya başladım, olmadı. O zaman yazının bundan sonrası bazen şivesel, bazen normal yazacağım. Bir saat falan orada kaldım. Ama saatlerce vakit geçirebileceğim bir ortamdı. Bir kahve yaptı Serdar bana, daha önce öyle bir kahve içtiğimi hatırlamıyorum. Sonra abimlere gitmek için yola çıkmadan önce Zeytin'e üç günlük mama ve su bıraktıktan sonra Haan'a gittik. Öyle uzak bir yer değil, 10 km ya var ya yok. Abimlere gittiğimizde, akşam saatleriydi, ve onlar bizi yeni açılan bir Asya mutfağına götürdüler. Açık büfe. Kişi başı 15.80 Euro ödüyorsun istediğin kadar yiyorsun. İçecekler hariç. Güzel. Damak tadına göre değişiyor tabi. 

Bu yaşıma geldim, daha hayatımda suşi yememiştim. İlk kez o akşam, yılbaşından 1 gün önce yani yiyecektim. Bir kaç çeşit aldım. Aman o neydi be? Sası sası, ne dadı va, ne duzu. Balık desem balık değil, pilav desem pilav değil! Damak tadıma göre değildi. Sevmedim. Ama ikinci şansı vereceğim, ve orijinal yerinde yiyeceğim. Oradada sevmezsem, demekki bana göre değilmiş diyeceğim. Benim yediğimin tadı tuzu yoktu, kuruydu, pirinçler keza öyle. Saman mı yedim, suşi mi? Hiç anlamadım. Ama lezzetli çok şey vardı. Güzel bir akşamdı. Yuvarlak masamız çok büyük ve kalabalıktı. Sonra eve geldik. Ertesi gün yılbaşı olmasına rağmen evde sanki düğün öncesi kına gecesi yapıyorduk. Tekilaları içip içip batsın bu dünya diyorduk. Yine batırmadan yattık o gece erkenden, nispeten erkenden. Ben yine dön dön uyuyamadan sabah olmuştu. Her ne hikmetse sabah yine yorgun falan değilim. Kalabalık bir masada kahvaltı yaptık. Sonra yılbaşını kutlayacağımız bir kilisenin forum denen odasını böyle aktiviteler için kiraladıkları yeri süslemeye gittik. Evet kilisenin yanında bir yer. Öyle bir yer ki, her türlü alkol bulunmakta dolaplarında. Masalar, sandalyeler, dj bölümü, beyaz masa örtüleri, şamdanlar, tabaklar, bardaklar, kadehler, gümüş çatal kaşık ve bıçaklar. Hep derim, bu İnsanlar dinlerinide yaşıyorlar, hayatlarınıda. 
Ama hristiyanlarında burnundan getirmeye çalışıyor bu aşırı islamcılar. Noel pazarına daldılar Berlin'de iki hafta önce biliyorsunuz. Yani dünyaya bi hükmetme durumları var. Evet Türkiye'de artık her hafta bir terör var, dünya ülkeleride pek tekin değil. Tek fark burada insanlar hükümete ve yönetenlerine güveniyor. Bir terör olduğunda acaba demiyor kimse? Ve kimse Başkan olmak derdinde değil. Mesela şimdi size sorsam, İsviçre'nin başbakanı kim? Kimse bilmez. Veya işte refahı yüksek ülkelerin başbakanlarını? Cumhurbaşkanlarını? Valla bende bilmem. Düşününce aslında bu güzel bir şey. Sadece bizim gibi ülkelerin başbakanları, Cumhurbaşkanı ve hatta orman bakanına kadar tanırız. Bu isimleri tanımak siyasi bilgimizden değil, çarpık yönetim biçimindedir. Her yazımda neden buralara geliyor konu? 

Konuyu değiştiriyorum hemen, akşam 7 gibi gittik işte o kiralanan yere. 40-50 kişi aynı yerde yeni yılı kutlayacağız. Ama boğazımda bir böcü var, hasta 😷 yapcam seni diyor. Ben onu duymamazlılıktan geliyorum. Hastir falan çekiyorum. Herkes tekilaları, rakıları, jägermeisterleri götürüyor, ben sakin sakin şarap 🍷 içiyorum. Bol su içiyorum. Kim dedi bilmem, Reina haberi geldi. Noel baba kostümü ile denizden gelen biri Reina'yı taramış dediler. Daha sonra haberlerde böyle verilmedi haber. Yani haber doğruyduda, Noel baba köstümlü falan, denizden gelen gibi şeyler duymadık. Garip bir eylem biçimi. Biri geliyor, tarıyor ve çıkıp gidiyor. Halada yakalanabilmiş değil. 2017 den beklediğimiz umutlar daha yeni yılın ilk saatinde tükenmişti. Ne oldu sonra, okuduk ve geçtik. Teröre alıştırıldık. Maalesef. Sonra İzmir'de neden terör olayları olmuyor diye soranların dileklerinide yerine getirdiler böylece. Ama ilk kez orada canı ile diğer ölümleri koruyan trafik polisi Fethi Sekin in şehit olmasına inandım. O gerçek bir şehit işte. Şehit olmak öyle kolay bir şey değildir. 15 Temmuz "şehitleri" de böyle bir şey değildir. Bana göre. 

Bak konu yine kaydı bir yerlere. Kayıtsız kalınmıyor tabi, çünkü yaşamınızın bir parçası haline geldi bu olaylar. 

1 Ocak'ta bir uyandım ki, daha doğrusu uyanamadım zaten. Betim benzim solmuş, gözümün feri gitmiş, hayattan bezmiş bir haldeyim. Bir evde 12 kişiyiz. Tek derdim kimseye bulaştırmasam bari hastalığımı. Herkesten uzak, dokunmadan yaşıyorum. Zaten 4 gün kaldık, ilk ikisi güzel, son ikisi berbattı. Zaten iki Ocak'ta memleketimize geri döndük. Çok garipti vedalaşmamız. İlk kez kimseyle kucaklaşmadan vedalaştım. Göz göze gelerek. Serpil kucakladı. Bende yüzümü sırtınada bir yerlere saklayarak kucaklaştım. Serdar bizimle arabaya kadar geldi. Onunlada aynı şekilde kucaklaştık. Yüzüm yüzüne değmedi. Gözler değdi. Zaten uzun boylu olduğundan belinden kucakladım, yüzümü sırtına verdim. Değişik bir vedalaşma oldu. Ama hiç kimseye bulaştırmamışım hastalığımı.. ben mi ben hala tam iyileşemedim. Takmıyorum o başka. Ciddiye alsam iyi olacak galiba. 

Ha, 1 Ocak'ta hediyeleşme merasimi vardı. Çekiliş yapıyoruz aylar öncesinden, herkes çektiği kişiye bir hediye alıyor. Beni en çok çocukların o bekleyişi, ve paketleri açıp gözlerindeki mutluluğu görmek oldu. Mutlu çocuk olabilmek ne güzel şey. Bu seneki hediyeler herkes için çok güzeldi. Bana şu kitap çıktı. Hakkaten bazı kelimeler çok güzel. 


Benim Hediyem.
Yeni yila girerken.. eksik olanlar var..
Kuzenler ve bir dayi..
Zeytinle bulusmamiz yillar sonra..

8 yorum:

  1. Yeni yıl size sağlık, mutluluk getirsin. Ülkemize de sanat dolu terörsüz bir yıl dilerim.
    İyi yıllar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Herkese biraz biraz dağıtsın işte. 🍀

      Sil
  2. Çok çok geçmiş olsun. Ben de Küba'dan dönerken tıpkı senin anlattığın gibi hasta oldum. Belki de ondan seyahat aklıma gelince biraz ürperiyorum. Hasta olmak iyi bir şey değil elbette. Hemencecik iyileşiverirsin inşallah. Ben yazını yine pek keyifli buldum. Ehh, hüzün var içinde elbet. Belli ki içinde de var. İstemesen de sızıyor böyle duygular bir yerlerden. Bu yılbaşı geleneğinizi, yani böyle toplaşmanızı seviyorum. Seveniniz, birlikteliğiniz ve mutlu günleriniz eksik olmasın yaşamınızdan Servercim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Özlem. Tatil ve hastalık birbirine yakışmıyor evet. Bu hafta itibari ile eski sağlama tamamen kavuşacağımı umut ediyorum. Yeter da. Fazla uzadı 😀

      Sil
  3. Çok geçmiş olsun Berfin'ciğim, kendine iyi bak, ne tatlı anlatmışsın:))yeni yıl sağlık, mutluluk getirsin sana ve ailene. Zeytin de çok tatlıymış yıllar sonra karşılaşmak güzel olsa gerek.
    Sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok sağol Müjde Abla. İyileştim sanırım. Sorma, Zeytinle buluşmam bi tuhaftı. Beni hatırladı mı acaba, en çok onu merak ettim. Ama babası (kardeşim) ona çok iyi bakıyor, ve çok seviyor.

      Sil
  4. Geçmiş olsun canim.Bol zeytinli, şarap tadında ve tüm dünyanın şifalanacağı yıllara adım olur bu sene umarım.

    YanıtlaSil
  5. Zeytinli, şaraplı, şifalı ne güzel dilekler bunlar böyle. 💜🍀🍷

    YanıtlaSil